امروز در ادامه دسته بندی روزنامه های دوره پهلوی و مرتبط با دهه بیست شمسی به جریده «مرد» به صاحب امتیاز و سردبیری «احمد علی بیگلری» و مدیریت «منصور شجاعی فرد» (بختیاری) برخورد کردم که در صفحه نخست شماره ۱۳ به تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۲۶ درباره مجلس وقت شورای ملی نوشته شده بود:
مجلس باید منحل گردد و در این «دزدگاه» بسته شود
هر وقت کلمه «دزدگاه» بر زبانم جاری میشود و اوضاع درهم و برهم و نمایندگان قد و نیم قد، دزد گردنه زن، تحمیلی و بر روی مجلس پیش چشم مجسم می گردند، از صمیم قلب به آقای دکتر مصدق آفرین میگویم که چگونه زبده و مختصر و جامع ترین نامی را برای این محل چپاولچی ها انتخاب کردند.
گمان نمی رود تا ملت به این خمودگی و بیحسی، اوضاع به این بلبشویی و هرج و مرج باقی است روزی برسد که نام واقعی «مجلس شورای ملی» را بر این مکان کثیف نهاد.
در جلسه عصر سه شنبه که اعتبارنامه کهبد(۱) دزد و یغماگر و حمال مطرح بود اکثر نمایندگان چه تحمیلی و چه هم صنف کهبد مخالف تصویب اعتبارنامه او بودند ولی عده ای وقیح و بیشرف که واقعا کلمات ناسزای دیگری پیدا نمی شود تا بر آن ها اطلاق کرد، اولا پیشنهاد کردند که رای مخفی آن هم برای موافقین تصویب اعتبارنامه گرفته شود و ثانیا یکی از دم بریده ترین و چشم دریده ترین آن ها به نام «یکمن قلیچ» با کمال بیشرمی و پررویی علنا از رفیق و همرنگ و همکار خود حمایت کرد…
مجلسی که به دست جاسوس و خائن و مزدوری مانند قوام السلطنه تشکیل بشود امامزاده ای که بانی آن جناب اشرف! باشد، معجزه اش از این تندتر نخواهد بود. نمایندگانی که با آرای ساختگی مردگان و شناسنامه های سیار شهرستان ها که گاهی در این حوزه و گاهی در آن حوزه انتخاباتی به گردش بودند انتخاب شده باشند، اعمال و رفتارشان شایسته تر و برازنده تر از این گونه کثافتکاری ها نمی شود.
مردم! خداشناسان! ای کسانی که زبان می فهمید! آیا وجود این مجلس که کانون فساد و سرمنشا بدبختی و جایگان دزدان و غارتگران است به چه درد ملت گرسنه و برهنه ایران می خورد!
پی نوشت
۱- بهاءالدین کهبد (۱۲۷۵ نهاوند – ۱۳۶۱) سرمایه‌دار و زمین‌دار بزرگ، مالک ملارد و بانی شهرک ملارد است. کهبد سه دوره نماینده مجلس شورای ملی بود و نخستین نماینده ای است که پس از رد اعتبارنامه‌اش دوباره در همان دوره به نمایندگی انتخاب شده است.
کهبد در سال ۱۳۲۵ به حزب دموکرات پیوست که قوام‌السلطنه نخست‌وزیر وقت به راه انداخت. در همان سال که انتخابات دوره پانزدهم مجلس شورای ملی آغاز شد، کهبد ابتدا از خرم‌آباد نامزد نمایندگی شد اما سپس نامزدی خود را به حوزه انتخابیه ساوجبلاغ و شهریار تغییر داد که در آن دارای املاک و رعایا و نفوذ بود. اما پس از موفقیت در انتخابات و ورود به مجلس، دکتر عبدالله معظمی به اعتبارنامه او اعتراض کرد و مدارکی عرضه کرد که نشان می‌داد او با اعمال نفوذ و خرید رأی انتخاب شده است. مجلس نیز با ۶۱ رأی مخالف در برابر ۴۵ رأی موافق اعتبارنامه او را رد کرد.
در انتخابات میان‌دوره‌ای حوزه انتخابیه شهریار و ساوجبلاغ که از ۲۲ تا ۲۶ مهر ۱۳۲۶ برگزار شد، کهبد باز هم شرکت کرد و به نمایندگی انتخاب شد. شعبه رسیدگی کننده به اعتبارنامه او در مجلس اعلام کرد که طبق ماده ۴۴ قانون انتخابات، چون اعتبارنامه او را مجلس به علت تشخیص تهدید و تطمیع در انتخابات، رد کرده، تا دو دوره از نمایندگی محروم است. همچنین انتخاب او نیز با تخلفات و مداخله ژاندارمری صورت گرفته است. بدین ترتیب اعتبارنامه کهبد در شعبه رد شد.
هنگامی که اعتبارنامه در صحن مجلس به رأی گذاشته شد، جلسه به جنجال کشید و میان مهدی باتمانقلیچ که از کهبد دفاع کرد با احمد رضوی و حسین مکی زد و خورد فیزیکی رخ داد و جلسه تعطیل شد. در جلسه بعد که در سیزدهم اسفند ۱۳۲۶ برگزار شد، اعتبارنامه او با ۶۸ رأی موافق در برابر ۳۱ رأی مخالف تصویب شد. چنین پدیده‌ای نخستین بار بود در تاریخ مجالس قانونگذاری ایران رخ می‌داد.
کهبد در دو دوره بعد نیز کرسی خود را در مجلس حفظ کرد. در زمان نخست‌وزیری مصدق ، از او پشتیبانی کرد و به همین دلیل پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ فراری و سپس بازداشت شد. پس از آزادی به تجارت و ملک‌داری بازگشت. با جعفر شریف‌امامی شریک شد و در کرج به شهرک‌سازی پرداخت. از جمله شهرک‌هایی که ساخت، شهرک ملارد بود.
کهبد پس از انقلاب هم مدتی زندانی شد و پس از آزادی با قرار وثیقه به اروپا رفت و همان جا درگذشت.
منابع
ویکی پدیا
مذاکرات جلسه هشتم دوره پانزدهم مجلس شورای ملی، ۲۹ مرداد ۱۳۲۶
مذاکرات جلسه ۵۱ دوره پانزدهم مجلس شورای ملی، یازدهم اسفند ۱۳۲۶
